Moje emocje
Program „ Moje Emocje” autorstwa Agaty Gabrysz i Anny Cieślik, to program do nauczania umiejętności emocjonalnych i społecznych, przeznaczony jest dla dzieci w wieku przedszkolnym i wczesnoszkolnym od 5 do 9 lat. Ma na celu rozwój i wzmacnianie osobowości dziecka, uczenie się odróżniania i nazywania przeżywanych emocji, odreagowywania emocjonalnego, uczenia się nowych korzystniejszych dla dziecka zachowań.
Do szkół idą coraz młodsze dzieci, które intelektualnie są bardzo sprawne, natomiast w sferze emocjonalnej zdają się być zupełnie nie przygotowane na rzeczywistość szkolną. Statystki pokazują, że rośnie agresja wśród młodzieży i coraz młodszych dzieci. Dlatego tez coraz częściej mówi się bezpieczeństwie w szkole. Wielu dzieciom z trudnością przychodzi nawiązywanie i utrzymanie kontaktu z innymi, włączanie się do grupy, radzenia sobie z własnymi emocjami, brakuje im zdolności konstruktywnego radzenia sobie z problemami i konfliktami .
Dzieciom, którym brakuje umiejętności społecznych często stają się agresywne, kłótliwe, albo zamknięte i wycofane. W efekcie mogą być nie lubiane przez rówieśników i dorosłych co prowadzi do problemów emocjonalnych i w zachowaniu , co może przełożyć się na problemy zawodowe i osobiste w życiu dorosłym. Jeśli zależy nam więc na bezpieczeństwie dzieci w szkole, należy zadbać szczególnie o ich bezpieczeństwo emocjonalne.
Osoby, które mają dobrze rozwiniętą inteligencję emocjonalną lepiej radzą sobie w życiu codziennym – szybciej i sprawniej adaptują się do nowych sytuacji, lepiej funkcjonują w zespole, lepiej rozumieją innych ludzi, skuteczniej radzą sobie z porażką oraz planowaniem i realizacją zadań długoterminowych.
Badania dowodzą (Geldard, Geldard, 2005, s.13), że uczestniczenie w działaniach grupy rozwija u dzieci zdolności radzenia sobie z problemami emocjonalnymi, związanymi z zachowaniem, kontaktami społecznymi, zdrowiem psychicznym oraz problemami dotyczącymi procesu rozwojowego.
Podstawową metodą wykorzystaną do realizacji tego programu jest socjoterapia, jako metoda pracy w grupie. Zakłada ona realizację trzech podstawowych celów. Są to cele terapeutyczne, edukacyjne i rozwojowe.
Cele rozwojowe – u podstaw programu leży prosta psychologiczna i dydaktyczna zasada – treści, metody i sposoby ich realizacji muszą być ściśle powiązane z wiekiem uczestników. Jednymi z ważniejszych potrzeb dzieci w wieku przedszkolnym i wczesnoszkolnym są:
aktywność ruchowa,
zabawa,
zdobywanie wiedzy o świecie,
twórczość artystyczna,
wspólna aktywność,
wsparcie ze strony dorosłych.
Cele edukacyjne – pozwalają dzieciom na poznawanie zagadnień pozwalających im lepiej funkcjonować społecznie:
wzajemne poznawanie się, integracja grupy;
stworzenie atmosfery bezpieczeństwa, zaufania i wsparcia;
ustalenie reguł i norm grupowych;
rozpoznawanie i rozróżnianie emocji u siebie i innych;
nabywanie umiejętności wyrażania uczuć;
uświadamianie sobie, że uczucia mogą się zmieniać;
rozwijanie umiejętności komunikowania się między sobą;
ćwiczenie umiejętności radzenia sobie z napięciem;
uczenie zachowań, które ułatwiają porozumiewanie się;
wypracowywanie sposobów na radzenie sobie z konfliktami;
pokonywanie lęku przed wystąpieniami publicznymi;
świadome i wolne od agresji radzenie sobie z konfliktami;
rozwój ekspresji ruchowej;
ćwiczenie umiejętności koniecznych do wzięcia odpowiedzialności za swoje zachowanie w kontaktach z innymi i do panowania nad tymi zachowaniami.
Cele terapeutyczne – rozumiane jako tworzenie możliwości odreagowania napięć i emocji powstających na skutek wzrastania w urazowym otoczeniu, a także na skutek niepowodzeń szkolnych i społecznych oraz uzyskanie korekcyjnych doświadczeń emocjonalnych pozwalających na zmianę wzorców zachowań i zmianę sądów poznawczych, zaliczamy do nich:
stwarzanie okazji do odreagowywania napięć emocjonalnych:
budowanie pozytywnego obrazu siebie;
zwiększenie poczucia własnej wartości;
zaspokojenie potrzeby bycia ważnym.